توصیه هایی برای کنترل خشم

با آموزش مهارت های اجتماعی، عصبانیت خود را مهار کنید.
 

چکیده: خشم و عصبانیت نیز یکی از احساس‌های لازم و ضروری برای اغلب موجودات زنده است اما انسان‌ها اگر بروز آن را مهار و کنترل نکنند ممکن است باعث آسیب رساندن به خود یا دیگران شوند. با ما همراه باشید تا با مهار خشم بیشتر آشنا شوید.

تعداد کلمات 1036 / تخمین زمان مطالعه 5 دقیقه

 
 
رهنمودهایی برای مهار خشم

 اغلب عصبانیت و ناراحتی ما از موقعیت های کوچک و کنترل پذیر آغاز می شود و کم کم افزایش می یابد. همواره متوجه باشید که در مراحل آغازین عصبانیت می توان آن را به آسانی مهار کرد؛ اما در مراحل بعد، کار مشکل تر می شود. از این رو بهتر است وقتی کم کم در حال عصبانی شدن هستید، در همان آغاز با آن به مقابله برخیزید و نگذارید با گفتن و شنیدن های زیان بخش، وضعیت پیچیده تر شود. خلاصه آنکه پیشگیری بسیار ساده تر از درمان است.
 

 بخشیدن نوعی بزرگواری است. با دیگران رفتاری بزرگوارانه و جوانمردانه داشته باشید تا آثار درد ناشی از برخوردهای نامطلوب آنان از ذهنتان پاک شود. زمانی که فردی را می بخشید خودتان را از تحمل خشم رها می کنید و با آرامش به زندگیتان ادامه میدهید.
 

 برای خروج از حالت خشم، انسان می تواند بر کسب مهارت های اجتماعی متمرکز شود و آنها را بیاموزد. برای مثال می تواند به جایگاه و ارزش نظر دیگران بیندیشد و به جای تحریک پذیری در مقابل آنان، به درستی یا نادرستی این نظر بیندیشد. یا اگر کسی به او توهین می کند، می تواند به جای عصبانی شدن به حرف های فرد توهین کننده بیندیشد و ببیند آیا درست می گوید یا نه. اگر درست می گوید می تواند در رفع آن عیب بکوشد و اگر نادرست می گوید از کنار آن به راحتی بگذرد و توهین را حاصل نادانی فرد توهین کننده بداند، نه ناشی از صفتی که در خود اوست.
 

 هنگامی که به سرخوردگی یا شکست دچار می شویم و یا کانون توبیخ یا توهین قرار می گیریم، حس می کنیم حالمان خوب نیست. لحظه ای که این «احساس بد» پیدا می شود به آن چندان توجه نمی کنیم؛ زیرا در آن لحظه بسیار غمگین یا آزرده و عصبانی هستیم. ممکن است به دلیلی نتوانیم عصبانیت خود را بروز دهیم، اما معمولا عصبانیت خود را روی کسی خالی می کنیم که هیچ کاره است. این کار، افزون بر آنکه از نظر شرعی حرام است، روابط ما را با دیگران، به ویژه با همسر و فرزندانمان خدشه دار می کند. باید یاد بگیریم این کار نادرست را انجام ندهیم. برای مثال، هنگامی که خسته و عصبانی وارد خانه می شویم به همسرمان بگوییم که به استراحت نیاز داریم. با کمی استراحت می توانیم نشاط لازم را برای برخورد درست با همسر و فرزندان به دست آوریم.
 

 گاهی ما از رویدادهای زندگی تفسیرهایی معیوب و ناقص داریم و این تفسیرهای معیوب و ناقص موجب دل خوری، کدورت و عصبانیت ما می شوند؛ در حالی که بهتر است برداشت های خود را، به ویژه هنگام رویارویی با یک تنش یا هنگام روبه رو شدن با محرکی عصبی یا در برخورد نادرست دیگران دوباره ارزیابی کنیم. در پایین، مثالی آورده ایم که نشان می دهد چگونه می توانیم از تفسیرهای جانشین برای آرام کردن خودمان استفاده کنیم.
مثال: کسی با ما بی ادبانه برخورد کرده است.
 

برای داشتن مناسبات مشترک موفقیت آمیز، باید بیاموزیم راحت تر مذاکره کنیم، نه اینکه جنگ و دعوا راه بیندازیم.
 

 جمله «او مرا عصبانی می کند»، عبارتی است که اغلب آن را شنیده ایم. آیا ممکن است دیگران خشم را بر ما تحمیل کنند و یا اینکه منشأ خشم و دیگر احساسات و هیجان های منفی را باید در درون خود جست و جو کنیم؟ پیداست که هرچند عوامل خارجی در عصبانی شدن ما تأثیرگذارند، همه عامل نیستند. این، خود ماییم که برای عصبانی شدن آمادگی داریم. باید بتوانیم مهار احساسات و هیجان های خود را در اختیار داشته باشیم و از بروز نابهنگام و بیش از حد خشم جلوگیری کنیم.
 

 برخی با کوچکترین اشاره یا با شنیدن کوچکترین حرف غیردل خواه یا با قرار گرفتن در معرض جزئی ترین محرک زود عصبانی می شوند؛ چون آستانه تحمل آنان پایین است و اگر به همین منوال پیش بروند، افزون بر اینکه خودشان را آزار می دهند برای دیگران نیز مشکل آفرین می شوند؛ در حالی که افرادی با آستانه تحمل بالا در زندگی به راحتی در برابر ناملایمات و برخوردهای نادرست دیگران مقاومت می کنند و کمتر آسیب می بینند.
حال پرسش اینجاست که چگونه می توانیم آستانه تحمل خود را بالا ببریم؟ نخستین گام، متعهد شدن است؛ یعنی با خودمان تعهد کنیم که زود عصبانی نشویم. دومین گام این است که در برابر عوامل محرک خود را تقویت کنیم. ما نیز مانند وزنه برداری که از وزنه های سبک تمرین خود را آغاز می کند تا بتواند در روز مسابقه، وزنه سنگین و دلخواهش را بلند کند، باید آرام آرام در برابر محرک های مختلفی که ما را از کوره به در می برند مقاومت کنیم تا کم کم بتوانیم در برابر محرک های قوی تر کنترل خود را از دست ندهیم.
 
منبع: کتاب «خانواده + عشق * اخلاق (اخلاق همسران)»
نویسنده: مجتبی حیدری